ตัวกรองผลการค้นหา
กุฎี
หมายถึงน. กระท่อมที่อยู่ของนักบวช เช่น พระภิกษุ, เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (ป., ส. กุฏิ).
กุฏิ
หมายถึงเรือนที่พักในวัด
หมายถึง[กุด, กุดติ, กุติ] น. เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (ป., ส.).
หมายถึง[กุด] น. ที่บรรจุศพที่ก่ออิฐถือปูนเป็นหลัง ๆ; เรือนที่ทำให้นกขุนทองนอน. (เทียบทมิฬ กูฏุ ว่า รังนก).
กุดา
หมายถึง(แบบ) ใช้เป็นสร้อยคำของ กุฎี เช่น สู่กุฎีกุดาสวรรค์. (ม. คำหลวง มัทรี).
ตำหนัก
หมายถึงน. เรือนของเจ้านาย, กุฏิของสมเด็จพระสังฆราช. (ข. ฎํณาก่).
กระฎี
หมายถึงน. เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (แผลงมาจาก กุฎี).
คันธกุฎี
หมายถึงน. ชื่อกุฎีที่ประทับของพระพุทธเจ้า เรียกว่า พระคันธกุฎี. (ป.).
บรรณกุฎี
หมายถึงน. กระท่อมอันมุงบังด้วยใบไม้. (ส. ปรฺณ + กุฏิ).
เวจกุฎี
หมายถึงน. ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, (ใช้แก่บรรพชิต), วัจกุฎี ก็เรียก. (ป. วจฺจกุฏิ).
วัจกุฎี
หมายถึงน. ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, (ใช้แก่บรรพชิต), เวจกุฎี ก็เรียก. (ป. วจฺจกุฏิ).
สังฆาวาส
หมายถึงน. บริเวณที่อยู่อาศัยของพระสงฆ์ ประกอบด้วยกุฏิ หอฉัน ศาลาการเปรียญ เป็นต้น.